De tijd vliegt.... als je lol hebt

Hallo lieve mensen,

Op zich is het wel weer eens tijd om een nieuw verhaaltje te schrijven. Ik heb al eerder geprobeerd iets te schrijven, maar zoals ik al in mijn vorige verhaaltje vertelde ben ik niet echt een schrijver en weet ik af en toe echt niet wat ik nou moet vertellen. Dus ik zal mijn best doen en mijn ervaringen met jullie delen.

Ten eerste super bedankt voor jullie lieve kaarten. Leuk om te weten dat jullie mij nog niet vergeten zijn haha. De laatste keer dat ik schreef kwam ik net terug van mijn reisje met Gita richting Kaapstad (dat is alweer zo een anderhalve maand geleden). De weken daarna zijn we veel uit eten geweest, leuke dingen gedaan, een feestje hier en daar want tja voor vele van de groep waren het de laatste weken. Daarna in een week tijd ook ongeveer zo een 4 keer (of meer) op het vliegveld gestaan om mensen uit te zwaaien. Vooral het afscheid met Gita was wel een beetje gek. We zijn hier toch met ze tweeën aan begonnen en het hele Zuid-Afrika avontuur heeft onze vriendschap toch wel weer naar een ander niveau gebracht.  En dan opeens is (bijna) iedereen weg waar je samen mee aan kwam, toch wel een gek gevoel, je ging samen dit avontuur aan en opeens zit iedereen weer in Nederland. De groep is nu anders, over het algemeen blijven de mensen die nu steeds aankomen ook maar maximaal 3 maanden.

En ook al voelt het nu anders dan een aantal weken geleden, en daar wil ik niet mee zeggen dat ik het niet leuk heb, ik ben nog steeds in Zuid-Afrika! Een once in a lifetime experience, dat is toch wel iets wat je makkelijk vergeet als alles zo ‘normaal’ aanvoelt.

Een land met een interessante cultuur, mooie mensen, 11 verschillende talen, andere gebruiken, ontzettend mooie natuur, waarin je in 1 dag meerdere seizoenen kunt meemaken, een land met andere prioriteiten, normen en waarden, een land waar ik super blij mee ben dat ik hier 7 maanden mag wonen en werken.

Het is nog precies 5 weken voordat ik weer in het vliegtuig stap die mij terug zal brengen naar Nederland. Ik voel mij daar toch wel een beetje verdrietig om, ik ben nog niet klaar om terug naar mijn oude leventje te gaan en dit mooie land voor nu achter mij te laten, maar aan de andere kant kijk ik ook wel weer uit om mijn familie en vrienden weer te zien, de uitdaging aan te gaan en alles wat ik hier heb geleerd mee te nemen naar Nederland, mijn opleiding af te ronden zodat ik daarna vrij ben om te gaan en te staan waar ik wil. Maar gelukkig is het vandaag nog niet zo ver. Ik wil de aankomende weken nog het een en ander zien en ondernemen en zal ik mijn laatste week hier afsluiten met een weekje reizen samen met Raymon richting Durban en nog even het andere Afrika zien. Iets waar ik enorm naar uitkijk.

De afgelopen weken (en de aankomende weken) staan dan ook vooral in het teken van het afronden van mijn stage.  Voor nu tot ziens en alvast een heel fijn weekend allemaal!

Liefs Linda